Μία από τις σημαντικότερες κληρονομιές του Δεκέμβρη του 2008, είναι οι συνελεύσεις γειτονιάς. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν και λειτουργούν οι εξής:
Συνέλευση Κατοίκων Περιοχής Σχ. Τυφλών, Ευζώνων, Φαλήρου
http://syneleysistef.wordpress.com/
Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών
http://dytikessynoikies.wordpress.com/
Ανοιχτή Συνέλευση Συκεών
http://suneleushsykies.wordpress.com/
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης
http://protovoulianopolis.blogspot.com/
Ανοιχτή Συνέλευση Καλαμαριάς
http://protovouliakalamarias.blogspot.com/
με βάση κάποιες αρνητικές εμπειρίες αλλά και θετικές πάνω στις ανοιχτές συνελεύσεις που προσωπικά εγώ πλέον τις ξεχωρίζω από τις λαϊκές συνελεύσεις.
Μερικές ερωτήσεις για να σχηματίσουμε μια γενική εικόνα.
α.Τι συμμετοχή της γειτονιάς υπάρχει; Λειτουργούν με βάση τη συσπείρωση του κόσμου της γειτονιάς; σε αυτές μετέχει κόσμος που δεν ανήκει στη γειτονιά; πόσοι μετέχουν σε αυτές τις συνελεύσεις τακτικά ή άτακτα; οι κάτοικοι μετέχουν ενεργά ξεκινώντας από το στάδιο του διαλόγου μέχρι την εφαρμογή των αποφάσεων;
Είναι όντως λαϊκές συνέλευσεις ή πρωτοβουλίες κατοίκων προερχόμενες από κάποιο πολιτικό χώρο με ανοιχτές συνελευσιακές διαδικασίες που ονομάζονται ανοιχτή συνέλευση;
β. με βάση ποια τοπικά προβλήματα δημιουργήθηκαν αυτές οι συνελεύσεις; (μην με παραπέμψετε στα blogs τα είδα) τι εξέλιξη αρνητική ή θετική υπήρξε και πως επέδρασε πάνω στη γειτονιά;
γ. πως λειτουργούν οι συνελεύσεις αυτές και πως παίρνονται οι αποφάσεις; (συνέλευση,συντονιστική,αρχή πλειοψηφίας;)
δ.η αριστερά (αναρχικοί, μαρξιστές κλπ) τι θέση έχουν και τη στάση κρατάνε μέσα σε αυτές τις συνελεύσεις αν μετέχουν;
ε. Τι σκέψεις υπάρχουν μέσα στις συνελεύσεις αυτές, και στην αριστερά αν μετέχει πάνω στην αυτοοργάνωση και στην αυτοδιαχείρηση;
Μερικές απαντήσεις με βάση τη δική μας πείρα και αντίληψη για τα πράγματα. Πρέπει να ληφθεί βέβαια υπόψη πως οι ανοικτές συνελεύσεις είναι ένα φαινόμενο με όχι πάντα ενιαία χαρακτηριστικά.
> α.Τι συμμετοχή της γειτονιάς υπάρχει;
Ποικίλει. Σε κάποιες σημαντική σε κάποιες πολύ μειωμένη.
> Λειτουργούν με βάση τη συσπείρωση του κόσμου της γειτονιάς;
Όχι απαραίτητα.
> σε αυτές μετέχει κόσμος που δεν ανήκει στη γειτονιά;
Ναι, αλλα είναι γενικά η μειοψηφία.
> πόσοι μετέχουν σε αυτές τις συνελεύσεις τακτικά ή άτακτα;
Στις απαρχές 200. Τακτικά, ανάλογα με τη συνέλευση, 10, 15, 20, 30.
> οι κάτοικοι μετέχουν ενεργά ξεκινώντας από το στάδιο του διαλόγου
> μέχρι την εφαρμογή των αποφάσεων;
Όχι όσο θα θέλαμε αλλά ναι, ιδιαίτερα σε κρίσιμες συναντήσεις.
> Είναι όντως λαϊκές συνέλευσεις ή πρωτοβουλίες κατοίκων προερχόμενες
> από κάποιο πολιτικό χώρο με ανοιχτές συνελευσιακές διαδικασίες που
> ονομάζονται ανοιχτή συνέλευση;
Υπάρχουν και τα δύο αλλά κυρίως το δεύτερο που στοχεύει στο πρώτο.
> β. με βάση ποια τοπικά προβλήματα δημιουργήθηκαν αυτές οι συνελεύσεις;
> (μην με παραπέμψετε στα blogs τα είδα) τι εξέλιξη αρνητική ή θετική
> υπήρξε και πως επέδρασε πάνω στη γειτονιά;
Η ερώτηση είναι πολύ γενική και η όποια απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι γενική. Τα προβλήματα ήταν νομίζουμε πάνω κάτω κοινά και αναδείχθηκαν την περίοδο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Ζητήματα δηλαδή που αντιμετωπίζουν οι γειτονιές και επηρεάζουν τη ζωή των εκεί κατοίκων, αλλά που στην πορεία συγκεκριμενοποιήθηκαν κατά περίπτωση. Όντως στα blogs μπορείς να πάρεις μία ιδέα σχετικά με το τι απασχόλησε και απασχολεί την κάθε συνέλευση.
> γ. πως λειτουργούν οι συνελεύσεις αυτές και πως παίρνονται οι
> αποφάσεις; (συνέλευση,συντονιστική,αρχή πλειοψηφίας;)
Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, παραπέμπουμε και στο άρθρο μας με τις προτάσεις για τις συνελεύσεις. Δυστυχώς η κατάσταση είναι τις περισσότερες φορές κάπως χύμα.
> δ.η αριστερά (αναρχικοί, μαρξιστές κλπ) τι θέση έχουν και τη στάση
> κρατάνε μέσα σε αυτές τις συνελεύσεις αν μετέχουν;
Δεν είναι αυτός ο ορισμός που θα δίναμε αριστερά αλλά η αλήθεια είναι πως οι θέσεις ποικίλουν ακόμα και ανά κατηγορία. Υπάρχουν συνεπείς παρουσίες αλλά και υστερόβουλες απο όλους τους χώρους. Οι χώροι σαν αυτούς που αναφέρεις ενώ έχουν πολλές δυνατότητες, μοιάζουν πολύ συχνά ανίκανοι να “εγκλιματιστούν” σ’ αυτές τις μορφές οργάνωσης και αγώνα και να συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους (βλ. κολληματα εργατίστικα, αντιδημοκρατικά κλπ).
> ε. Τι σκέψεις υπάρχουν μέσα στις συνελεύσεις αυτές, και στην αριστερά
> αν μετέχει πάνω στην αυτοοργάνωση και στην αυτοδιαχείρηση;
Δεν είμαστε σίγουροι πως καταλαβαίνουμε την ερώτησή σου, αλλά για τις σκέψεις της αριστεράς ίσως πρέπει να ρωτήσεις εκεί.
με βάση τις απαντήσεις (και που σίγουρα μάλλον δημιουργούνται και άλλα ερωτήματα) μάλλον απέχουμε πολύ ακόμα από τις λαϊκές συνελεύσεις και σίγουρα οι ανοιχτές συνελεύσεις δεν αποτελούν ανοιχτές συνελευσεις γειτονιάς. Αυτό το λέω καθώς χαρακτηρίζεται τις ανοιχτές συνελεύσεις ως γειτονιάς. Η “ανοιχτή συνέλευση” από την εμπειρία μου τελικά είναι το νέο φρούτο των πολιτικών χώρων προκειμένου να αποκτήσουν βάση σε επίπεδο γειτονιάς και καθόλου λαικές συνελεύσεις. Αμφιβάλλω πολλές φορές αν πραγματικά τις θέλουν.Με εξαίρεση τη Συνέλευση Συκεών και τη Συνέλευση Κατοίκων Περιοχής Σχ. Τυφλών, Ευζώνων, Φαλήρου και αυτό το λέω με βάση τα blogs που είδα και την εικόνα που δίνουν προς τα έξω όλες οι υπόλοιπες είναι ανοιχτές συνελεύσεις πολιτικών χώρων.
Συμφωνώ φίλε κάποιε ως ένα βαθμό με τα σχόλιά σου. Όντως κάποιες από τις συνελεύσεις είναι πρωτοβουλίες πολιτικών χώρων για τις δικές τους επιδιώξεις.
Εντούτοις:
Το γεγονός ότι αυτοί οι πολιτικοί χώροι στρέφονται στη σύγκληση συνελεύσεων γειτονιάς (ιδιαίτερα την περίοδο της εξέγερσης) είναι ενδεικτικό της δυναμικής του θεσμού των συνελεύσεων και της παρακμής των παραδοσιακών μορφών αγώνα και πολιτικής στόχευσης (βλέπε τα απολύτως θεμιτά αλλά στενά εργατικά συμβούλια κλπ).
Επίσης, αυτές τις συνελεύσεις πρέπει να τις δούμε πέρα από την εμπειρική τους μορφή, στις δυνατότητες που διανοίγουν. Γιατί αν για τα δικά τους συμφέροντα κάποιοι πολιτικοί χώροι με όχι και τόσο δημοκρατικές διαθέσεις στρέφονται στον θεσμό των συνελεύσεων γειτονιάς, τότε είναι σίγουρο ότι παίζουν με τη φωτιά. Ακριβώς σε μία ανοιχτή συνέλευση όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για την ανατροπή των συσχετισμών. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει δηλαδή είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί χώροι αυτοί καλούν ανοιχτές ή λαϊκές συνελεύσεις και φυσικά μένει να δοθεί μάχη εντός τους για μία άλλη προοπτική.
εγώ πάλι θα συμφωνήσω στη συνολική εκτίμηση σου.
Δεν είναι κακό να υπάρχουν πρωτοβουλίες και συσπειρώσεις που να καλούν σε λαϊκές συνελεύσεις αλλά πρωτοβουλίες και όχι “ανοιχτές συνελευσεις”. Αν ονομάζεις έτσι μια ομαδοποίηση απαξιώνεις και αδειάζεις από κάθε περιεχόμενο έννοιες όπως ανοιχτή και συνέλευση. Οι πρακτικές πολιτικών χώρων να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να περνάνε κάτω από το πολιτικό τους έλεγχο οι “συνελευσεις” δυστυχώς είναι υπαρκτή και απομακρύνει τον κόσμο της γειτονιάς και απομακρύνει από τα χέρια τους τη φωτιά. Σίγουρα ο προσανατολισμός στις συνελευσεις δείχνει το πολιτικό αδιέξοδο πολλών ομάδων που προσπαθούν να βρουν νεες μορφές ύπαρξης αλλά αυτό ως σύλληψη είναι καθαρά παρασιτικό θα έλεγα. Η μόνη προοπτική ειναι οι λαϊκές συνελευσεις όπου ο ίδιος ο κόσμος της γειτονιάς μετέχει αποφασίζει και κρίνει και εκεί κρίνονται και οι ομάδες στην αντίθετη απλά αναπαράγονται ιεραρχικές σχέσεις. Φυσικά σε μια λαϊκή συνέλευση πρέπει να παραμερίσεις τον εγωϊσμό σου προσωπικό και πολιτικό από τα βασικότερα κατά την άποψη μου και δεν νομίζω αυτή τη στιγμή να είναι κανείς διαθετημένος. Γι αυτό υπάρχουν και οι ανοιχτές συνελεύσεις όπου στο όνομα ανοιχτών διαδικασιών καλούμαστε να ακολουθήσουμε τη γραμμή των ειδικών.
Δεν θα λάμβανα τόσο σοβαρά το ζήτημα της ονομασίας των θεσμών αυτών.
Από μία άποψη, μπορούμε να εγκαλέσουμε τους διοργανωτές ως ανακόλουθους εάν κρίνουμε ότι αυτό δεν είναι μια ανοιχτή συνέλευση κι αυτοί ισχυρίζονται ότι είναι, κάτι που θα δημιουργήσει και πάλι μια πιθανή δυναμική ευνοϊκή για τη δημοκρατία, εάν υπαρχει στοιχειώδης συμμετοχή.
Τις περισσότερες φορές, για να αναφέρω ένα ιστορικό παράδειγμα, οι section του Παρισιού ήταν εντελώς ανάξιες του ονόματός τους ως λαϊκές συνελεύσεις, μέχρι που παρά τρίχα να κλονίσουν τόσο το καθεστώς οδηγώντας σε μια πιθανή “τρίτη επανάσταση” προς μια λαϊκή δημοκρατία.
Όταν συγκαλείται μια ανοιχτή συνέλευση, όσο “μούφα” κι αν είναι, οι δυνατότητες είναι σε μεγάλο βαθμό εις βάρος των “ειδικών” και ινστρουχτόρων. Αυτό είναι ένα στοίχημα που μένει να κερδηθεί απο τη δημιουργική δράση των ανθρώπων και την εύνοια των αντικειμενικών συνθηκών.
Σίγουρα πάντως χρειάζεται εκλέπτυνση και όχι “τσουβάλιασμα” όλων των παρόμοιων διαδικασιών ως ανοιχτών συνελεύσεων. Και με το γενικότερο κλίμα της απάντησης σου συμφωνώ.
και κατι εξαιρετικα ενδιαφερον
http://pitsirikos.net/2010/05/%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD/